Farewell
 7 ชั่วโมง
แชท หาเพื่อนคุย
อายุ 26
ชาย
\[loadingScreen bg=#DADBDD timer=3 animation=step text=มุมเล็กๆ textSize=30 textColor=#3BB9FF imgSrc=https://img2.pic.in.th/pic/7347192ae9916c177229ba972ccf8a68.gif imgWidth=250 imgBorderRadius=10\] \[bodybg=https://img2.pic.in.th/pic/1000059093.gif repeat=no-repeat size=cover\] \[tab bg=#CCFFFF textColor=#00FFFF dark\_bg=#99FFFF dark\_textColor=99FFFF \] \[audio url=https://www.dropbox.com/scl/fi/f0zsjo459eotm95lvgcpz/music198.mp3?rlkey=8u8fazm25pbs94u22wzdele6v&st=ykcs4iir&dl=1 height=20\] \[text2= ครั้งหนึ่ง ฉันเคย มี ความรัก color1=#00FFFF color2=#99FFFF size=0.3\] \[center\]สถานะ : Error404\[/center\]\[br\] STATUS\[br\] NAME: UNKNOW \[br\] CLASS: Loser\[br\] HP:100 MP:0 \[br\] STR:1\[br\] AGI:1\[br\] VIT:1\[br\] INT:1\[br\] DEX:1\[br\] LUC:-99\[br\] LOVE:-999999999999\[br\]\[br\] \[center\]"จะรู้สึกอย่างไรหากรู้ว่าปลายทางนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย"\[/center\]\[br\]\[br\] ความรักที่ดีคงมีอยู่ซักที่หนึ่งแต่แค่เราคงไม่คู่ควรกับความรักดีๆนั้น\[br\]\[br\]\[br\] เงินไม่สามารถซื้อความรักได้ ความรักไม่สามารถเลี้ยงดูใครได้\[br\]\[br\]\[br\] พบกัน ผูกพันธ์ จากลา \[br\] \[br\] ยังอยู่ได้ ยังเดินต่อไปไหว แค่ไม่เหมือนเดิม \[br\] \[br\] จากเป็นหรือจากตายสุดท้ายก็ต้องจาก\[br\]\[br\]\[br\] ในทุกช่วงเวลาของชีวิตเราจะมีหลายๆสิ่งที่ผ่านเข้ามาและในขณะเดียวกันก็มีหลายๆสิ่งที่หายออกไป\[br\]\[br\]\[br\] คงไม่ได้เดินอยู่ข้างใคร ทำได้แค่เดินอยู่ข้างทาง\[br\]\[br\]\[br\] \[center\]ทุกข้อความที่เราพิมพ์เราใส่ความรู้สึกลงไปตลอดทั้งดีใจหรือเสียใจ ทั้งความโกรธความยินดี ความห่วงใยและความห่างเหิน เราคิดว่ามันมีความหมายไม่ต่างอะไรจากการพูดจริงๆแต่ต่อไปมันคงไม่มีความรู้สึกที่เราจะใส่ลงไปแล้วมันจะกลายเป็นเพียงตัวอักษรที่มีความหมายแต่ไม่มีความรู้สึก\[/center\]\[br\] \[center\]ถ้าตลอดมาจะพบเจอแต่ความผิดหวัง ถ้างั้น จะมอบจิตใจให้มาทำไม \[/center\]\[br\] \[center\]บางทีหน้าเราอาจเหมาะกับรอยน้ำตามากกว่ารอยยิ้ม\[/center\] \[br\]\[br\] แค่คนน่าเบื่อมืดมนคนนึงคุยก็ไม่เก่งหน้าตาก็ไม่ดีแต่อยากมีคนมาชวนคุยเล่น น่าตลก\[br\]\[br\] ขุดหลุมฝังใจขุดลงไปให้ใจค่อยๆตายลง\[br\]\[br\] ภาพมัวไม่รู้เพราะสายตาสั้นหรือเพราะน้ำตา\[br\]\[br\] ทั้งที่ใจก็รู้ว่าทำได้เพียงเท่านี้ เก็บเอาไปฝันเพื่อรอวันนั้นเธอหายไป\[br\]\[br\] เขาว่ากันว่าความสุขมักผ่านไปไวเสมอ เราก็คิดเช่นนั้น ที่ผ่านมาเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆจริงๆ\[br\]\[br\] มีเรื่องที่อยู่ในใจอยากจะบอกหลายเรื่องเลยนะแต่ทำไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มกลับไปบางทีเก็บไว้ก็ทรมานนะเพียงแค่ต้องการให้คนที่มองมาสบายใจคิดว่าเราโอเคดี\[br\]\[br\] \[center\]ปิดประตูขังตัวเองไว้จากสายตาใครๆ\[br\]อยากจะโยนทิ้งตัวลงนอนเพื่อลืมมันไป\[br\]ปล่อยให้หมอนซึมซับน้ำตาที่มีจนแห้งเหือดไป\[br\]ให้ราตรีมืดมนกลบเกลื่อนรอยความเสียใจ\[/center\]\[br\] \[br\] เสียงระฆังแห่งความจริงได้ดังขึ้น หมดเวลาของความสุขในโลกแห่งความฝันที่มีความสุข กลับสู่โลกแห่งความจริงที่ว่าเป็นแค่คนโดดเดี่ยวคนนึงที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปไม่สำคัญกับใครไม่อยู่ในความทรงจำของใครทั้งนั้น\[br\]\[br\]\[br\] ไม่อยากมีเลยความรู้สึก ทำไมร่างกายถึงต้องมีของไม่จำเป็นแบบนี้ด้วย แล้วก็ต้องใช้การโกหกมาหักล้างกัน วันๆเสแสร้งแกล้งยิ้มแต่ในใจรู้สึกหม่นไปหมดอยู่ไปวันๆไร้ความหมายเก็บเกี่ยวทุกเรื่องราวเข้ามาในความทรงจำและสุดท้ายก็กลายเป็นอดีตกลายเป็นมีดที่คอยทิ่มแทงความรู้สึกไปวันๆ ความสุขเป็นแค่สิ่งชั่วคราวที่เข้ามาในความรู้สึกแล้วก็หายไป สิ่งที่อยู่ถาวรคือความเศร้าที่คงอยู่ถาวรถึงอยากจะลืมเท่าไหร่เพียงแค่สิ่งเร้านิดเดียวทำให้สามารถนึกถึงเรื่องราวต่างๆได้ทั้งหมด ยิ่งนานวันไปจิตใจก็ยิ่งเปราะบางลงจนต้องหลีกหนีจากเรื่องต่างๆ อยู่ตัวคนเดียวนั่งมองดูโลกที่หมุนไปไม่อยากสร้างหรือเริ่มอะไรที่กระทบต่อความรู้สึกที่อ่อนแอลงเรื่อยๆ วันๆนึงก็จะผ่านไปแบบไม่มีอะไรเลยรู้สึกว่างเปล่า หากว่าการทำแบบนี้จะรักษาจิตใจตัวเองได้จนวันนึงกลับมาเป็นเหมือนเดิม เมื่อพร้อมเปิดรับบางสิ่งแต่สุดท้ายก็คงวนกลับมาเป็นแบบเดิม ต้องกลับมาอยู่เงียบๆรักษาจิตใจตัวเองคนเดียวนั่งกอดเข่าร้องไห้ภาวนาขอให้ตัวเองแข้มแข็งจริงๆในซักวันนึง และมีคนคอยกอดเราในวันที่เราร้องไห้ \[br\]\[br\]\[br\] มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเมื่อนึกถึงเรื่องอะไรก็ตามที่รู้สึกว่ามันกระทบจิตใจก็จะมักใช้คำว่า มันคืออะไร มันเป็นแบบไหน มันยังไง พยายามใช้ทุกคำเพื่อหลอกความรู้สึกของตัวเองให้มากที่สุดให้เป็นคนที่ไม่เข้าใจอะไรเลย มันอาจจะดีกว่าการเข้าใจก็ได้ พยายามทำต่อไปไม่ว่าจะเรื่องอะไร ใช้ความรู้สึกแค่ครึ่งๆกลางๆออกไป หลายครั้งที่ผ่านมาเคยใช้ความรู้สึกสุดๆออกไปแต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นมีดที่กลับเข้ามาทิ่มตัวเองการเลือกใช้แค่ครึ่งเดียวอย่างน้อยผลที่ได้ก็ไม่รุนแรงมากจะเกิดความคิดที่ว่าไม่น่าทำกับน่าทำมากกว่านี้ไม่ว่าผลที่ได้จะเป็นผลดีหรือร้าย การทำอะไรมากเกินไปจนไม่สนใจความรู้สึกตัวเองในตอนหลังมันน่ากลัวเพราะในบางครั้งเราก็ไม่สามารถจะเดาผลได้เลย การไม่กระโจนออกมาจากจุดปลอดภัยของความรู้สึกนั้นคงดีที่สุดในตอนท้ายแล้วก็ไม่ได้มีใครอยู่ข้างเรามีแค่เราที่ต้องแบกรับเอาไว้เอง ถึงจะดูเป็นคนไม่มีความเชื่อมั่น ไม่มีความจริงใจยังไงก็ตาม แต่ก็เพื่อป้องกันความรู้สึกของตัวเองให้ได้มากที่สุด แต่ลึกๆในใจนั้นบางทีเราก็รู้อยู่แล้วอยากบอกไป อยากทำ แต่นั่นก็ทำได้แค่ความคิดในความจริงแล้วเราทำไม่ได้ไม่อยากมีบทสรุปที่ต้องมาคอยนั่งปลอบตัวเองจากการกระทำที่บางทีเขาก็ไม่ต้องการ พยายามมองตัวเองให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้ วันไหนเราตกลงมาจะได้ไม่เจ็บ ไม่คิดว่าตัวเองสำคัญ ไม่คิดว่ามีความหมาย ไม่มั่นใจ ไม่แสดงออก คิดแค่ว่า ไม่ใช่เราวนอยู่ในหัวไปเรื่อยๆยิ่งดึงตัวเองให้สูงเท่าไหร่พอถึงคราวเสียใจว่าเราคิดไปเองมันก็เจ็บมากเท่านั้น ถึงแม้สุดท้ายแล้วความคิดนี้จะดีแต่ก็จะมีความรู้สึกอีกด้านบอกเราว่าเสียดายนะน่าจะทำให้มากกว่านี้เพราะอาจจะเป็นเราจริงๆ ก็กลับกลายเป็นมีดกลับมาแทงความรู้สึกอีกเหมือนกัน ไม่ว่าเลือกทางไหนสุดท้ายปลายทางที่รออยู่ก็มีแค่ ความเสียใจ และ ความเจ็บปวด\[br\]\[br\]\[br\] ต้นไม้ถึงจะมีใบไม้ขึ้นมากแค่ไหนซักวันใบไม้นั้นก็จะร่วงหล่นลงมาแล้วก็มีใบใหม่ขึ้นมาแทนที่ตลอด ก็อาจจะดูเหงานิดๆที่ใบไม้เหล่านั้นไม่สามารถอยู่เคียงคู่กับต้นไม้ต้นนั้นได้ตลอดไป เหมือนกับคนเราที่บางครั้งก็สร้างความทรงจำดีๆมาด้วยกัน บางคนน้อย บางคนมาก แต่ก็น่าเศร้าที่ในบางครั้งเรื่องเหล่านั้นก็คงเหลือไว้เพียงความทรงจำ ไม่สามารถที่จะอยู่ด้วยกันกับความทรงจำเหล่านั้นได้ บางคนก็เป็นต้นไม้ที่ซักพักก็มีใบใหม่ขึ้นมาแล้วลืมเรื่องราวต่างๆก่อนหน้านั้นออกไป แต่บางคนก็เป็นใบไม้ที่โอบอุ้มความทรงจำต่างๆมากมายพร้อมกับค่อยๆร่วงลงสู่พื้นดินและไม่มีโอกาสที่จะกลับไปหาต้นไม้ต้นเดิมได้อีกแล้ว วันเวลาที่แสนยาวนานของใบไม้ที่ร่วงลงมาไม่สามารถเรียกร้องย้อนคืนเรื่องราวต่างๆกลับมาได้ ทำได้เพียงรอวันสลายไปตามเวลา เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมานั้นบ้างก็ลืมได้เพียงชั่วข้ามคืน หรือเดือน หรือปี บางคนเลือกอยู่ที่เดิมเพราะชอบกับความทรงจำเหล่านั้น ไม่อยากลืมมันไป ไม่อยากเริ่มใหม่ แม้ว่าความทรงจำเหล่านั้นจะกลายเป็นสิ่งที่กลับมาทำร้ายจิตใจก็ตาม เมื่อเวลาเปลี่ยนอะไรก็ย่อมเปลี่ยนไป เหมือนต้นไม้ที่ผลัดใบตามฤดูกาล อาจเป็นความสวยงามเพียงชั่วอึดใจเดียวที่ได้เห็น แค่เพียงเวลาสั้นๆ แต่สำหรับบางคนกลับเลือกที่จะจำช่วงเวลาเหล่านั้นตลอดไป ต่อให้นานแค่ไหนผ่านคืนและวันเท่าไร ความงดงามในช่วงเวลานั้นยังคงจำอยู่ได้ดีและไม่มีวันที่จะลบเลือนมันลง คนทุกคนสามารถที่จะรักกันได้ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถอยู่ด้วยกันตลอดไปได้ สิ่งที่เหลือทิ้งไว้ก็เหมือนกับกองใบไม้ไม่ต่างอะไรจากความทรงจำ\[br\]\[br\] ท่ามกลางแสงสว่างจากดวงอาทิตย์พื้นที่ที่พอจะเป็นร่มได้คือใต้ต้นไม้หรือหลังคา แต่ที่ที่เราชอบไปนั้นคือมุมแต่ไม่ใช่เพื่อหลบแดดแต่เป็นการหลบจากผู้คน ยืนอยู่ในมุมมืดๆใส่หูฟังและน้ำกระป๋องในมือ แสงไม่ใช่หมายถึงแสงที่ส่องลงมาเพียงอย่างเดียวแต่หมายถึงผู้คนมากมายที่เดินไปมาทำกิจกรรมกันอย่างมีความสุขดูสนุกสนาน เราเลือกที่จะหลบมาจากตรงนั้นและเข้ามายืนมองดูอย่างเงียบๆแล้วได้แต่บ่นในใจ เห้อ...ทำไมคนเยอะจังทำไมแดดแรงจัง เป็นแค่ความคิดจากผู้ชายมืดมนคนนึงที่มีต่อสิ่งที่เขาเห็น เพราะเราไม่ได้มีกลุ่มมีสังคมจนบางครั้งก็รู้สึกหวาดกลัวกับสิ่งเหล่านั้นแค่จะเข้าไปคุยกับใครซักคนยังไม่สามารถทำได้ มุมเล็กๆมืดๆตรงนี้จึงเป็นที่ที่ดีที่สุดที่เราชอบอยู่เป็นมุมที่ไม่มีสายตาจากใครสนใจถึงจะเหงาไปนิดเศร้าไปหน่อยก็เถอะบางครั้งก็แอบคิดว่าคงจะดีไม่น้อยหากมีใครซักคนเดินเข้ามาพูดคุยแต่ก็คงไม่มีทางเกิดขึ้นง่ายๆต่างคนก็ต่างมีสังคมเป็นของตัวเองจะเลือกเดินเข้ามาในมุมมืดๆทำไมมันดูไม่มีประโยชน์ลมที่พัดไปมาบางครั้งก็เล็ดลอดเข้ามาในมุมนี้ก็เย็นๆอยู่บ้างก็เพราะแบบนี้ล่ะมั้งถึงไม่มีใครอยากเข้าใกล้เพราะทัศนคติติดลบแบบนี้แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกมนุษย์มีคำตั้งเป็นหมื่นเป็นล้านมาเพื่อปลอบใจตัวเองหรือหลอกตัวเองก็ไม่รู้และเราจะคอยมองดูแสงสว่างจากมุมมืดๆเล็กๆอยู่ตรงนี้ต่อไป\[br\]\[br\] ในโลกของเรา จะมีห้องอยู่ห้องหนึ่งในห้องนี้เป็นห้องที่มีบรรยากาศเป็นทุ่งหญ้ากว้างมีลมอุ่นพัดอ่อนๆ มีรูปอยู่มากมาย มีของหลายอย่างถูกวางเอาไว้ คนที่เข้ามาดูห้องนี้มีแค่เรากับคนอีกคนหนึ่ง เราชอบที่จะเปิดเข้ามาในห้องนี้ประจำ เราชอบมานั่งเล่นหยิบดูรูปดูสิ่งของที่วางเอาไว้ บางครั้งก็นำรูปภาพหรือสิ่งของอื่นๆมาวางเพิ่ม มันดูผ่อนคลายกับห้องนี้มีความสุขความอบอุ่น อบอวลอยู่ภายในห้องตลอด แต่วันนี้ห้องนี้ คนๆนั้นไม่เข้ามาอีกแล้ว บรรยากาศมันเปลี่ยนไป ทุ่งหญ้าที่เคยสีเขียวตอนนี้มันซีดลงลมอุ่นๆที่เคยพัดได้หยุดลง สิ่งของต่างๆเริ่มเสียหายบางชิ้นก็มีรอยร้าว บางชิ้นก็แตกกระจาย รูปภาพร่วงหล่นอยู่เต็มพื้น บางภาพก็ฉีกขาด บางภาพก็ซีดจนมองไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร ในตอนนี้มีเพียงแค่เราคนเดียวที่เข้ามาในห้องนี้ เดินผ่านรูปภาพต่างๆที่ร่วงกระจายอยู่เต็มไปหมด หยิบรูปบางรูปขึ้นมาดู เดินหยิบของที่สภาพไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เดินดูเศษซากที่ยังเหลืออยู่ ในนี้เหลือเพียงแค่เศษซากแล้วเท่านั้นกับบรรยากาศหม่นๆที่มีแต่โทนสีเทากับลมที่เปลี่ยนเป็นสายสมเย็น รู้สึกได้แค่ความเหงา หม่นหมอง หดหู่ ไม่มีความอบอุ่นใดๆที่เคยได้สัมผัสอีกแล้ว เราก็ยังคงเข้ามาที่ห้องนี้ และเมื่อซักวันนึงเราไม่ได้เข้ามาห้องนี้ก็จะผุผังและหายไป แต่มันคงเป็นไปได้ยากเพราะห้องนี้คือความทรงจำที่เราเคยรักใครคนนึงซึ่งคงอยู่ในความทรงจำเราตลอดไป \[text2= HEL LO \[br\] GOODBYE color1=#C0C0C0 color2=#FFFF99 size=0.3\] \[center\] รอยยิ้มจางๆ \[/center\]\[br\]\[br\] \[center\]พระจันทร์จะเหงาบ้างไหมหากถ้าวันนึงไม่มีดวงดาว\[br\]จะยังส่องแสงสุกสกาวเหมือนเคยใช่ไหม\[br\]ดาวดวงน้อยระยิบระยับค่อยๆลบเลือนหายไป\[br\]สิ่งที่เหลือทิ้งไว้มีเพียงแค่ความทรงจำ\[br\]และฉันจะเหงาบ้างไหมถ้าในคืนนี้ฉันไม่มีเธอ\[br\]จะยังคงยิ้มเหมือนเดิมหรือมีน้ำตา\[br\]เมื่อความรักของเราสลายหายไปกับดาวบนฟากฟ้า\[br\]สิ่งที่เหลือทิ้งไว้มีเพียงแค่ความทรงจำ\[/center\] \[br\]\[br\]\[br\] ขอให้ซักวันนึงเราจะหลับลงไปและไม่ตื่นมามองเห็นแสงอาทิตย์ในตอนเช้าได้อีกตลอดกาล\[br\]\[br\] \[text2= ใจ ที่ บอบ ช้ำ color1=#00FFFF color2=#99FFFF size=0.3\] \[center\]ความสุขแค่ชั่วคราวความทุกข์คือตลอดไป ทำใจให้ชินสุดท้ายแล้วก็มีแค่เราที่อยู่ตัวคนเดียวตลอดไป\[/center\]\[br\]\[br\] น้ำตาเอ๋ยจงหยุดไหลหบุดความรู้สึกไว้แค่ตรงนี้\[br\]\[br\] ความฝันที่สวยงามความจริงที่เจ็บปวด\[br\] เป็นอะไรก็เก็บเอาไว้ไม่ได้มีใครเขาอยากจะสนใจนักหรอก \[br\] \[fontcolor=#00FFFF; text-shadow: 0.05em 0.1em 0.1em #0033FF\] \[marquee text=ไม่ได้เข้มแข็งแค่อ่อนแอไปก็ไม่มีใครแคร์ behavior=scroll direction=left scrollamount=7 scrolldelay=100 style=border: blue 3px solid; border-radius: 5px;font-size:24px;height: 26px;padding:10px;\]\[fontstyle='Chewy', 'Itim', cursive\] \[profile-picture-style=transform: scale(0.8) rotate(7deg); border: 5px solid skyblue; border-radius: 40px;\]\[bgurl=https://cloud3.soichat.com/bstatic/brickbg3.jpg\]
star
2096
คะแนนโหวตเดือนนี้
70
คะแนนโหวตรวม
127096